Dit jaar vierde de Rubberfabriek haar 25-jarig bestaan. De jaren ‘60 waren gouden tijden voor de fabriek, die omstreeks 1964 werk bood aan zo’n 400 werknemers en 700 thuiswerkers.

Ontstaansgeschiedenis
De Eilandenbeurs aan de Moriaanseweg in Nieuw-Helvoet was door de economische crisis in de jaren ’30 was niet langer levensvatbaar. De toen ruim 50-jarige L. Dekker kocht het gebouw in 1938 en een jaar later, op 16 oktober 1939, startte hij samen met zijn zoon D.L. Dekker de Rubberfabriek.

In dat laatste jaar voor de oorlog bestond de productie uit rubberen zolen, die voor een lokale winkelier werden gemaakt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontstond er al snel een ernstig tekort aan rubber. Vader en zoon Dekker voelden er niets voor aan de Weermacht te leveren, zodat ze ook geen rubber meer kregen toegewezen. Er werd voorzichtig omgegaan met de voorraad, die af en toe werd aangevuld met het rubber uit een neergestort vliegtuig. Om nog een beetje winst te maken moesten er zoveel mogelijk producten uit één kilo rubber gemaakt worden, en na de oorlog werd die specialisatie in kleine onderdelen voortgezet. De Rubberfabriek concentreerde zich voortaan op de honderdste millimeter.

De Rubberfabriek in in het voormalige Beursgebouw

Die specialisatie bleek een schot in de roos, want er kwam een steeds grote behoefte aan minuscule rubberen onderdeeltjes voor farmaceutisch en industrieel gebruik. Vooral vanaf de tweede helft van de jaren ’50 maakte het bedrijf een sterke groei door. Het bedrijfsoppervlak nam in tien jaar toe van 1800 naar 10.000 m² en het aantal werknemers steeg van 150 naar 400, terwijl de omzet verzevenvoudigde.

Specialisaties
De Rubberfabriek maakte onderdelen voor bloedtransfusiesystemen (naaldconussen, slangen, bloedfilters en tussenstukjes), maar ook zuigers en afsluitingen voor medische preparaten, of de afsluiting van een penicillinedopje, waarvan in 1962 de 100.000.000^e werd vervaardigd. Aangezien het hier om medische toepassingen ging, moest er zorgvuldig mee worden omgegaan. De Rubberfabriek ging er ook prat op dat de productieprocessen met de grootste zorg omring waren en dat er voortdurend strenge controles plaats vonden om vergissingen en vervuiling te voorkomen.

Ook voor grote onderdelen draaide de Rubberfabriek haar hand niet om; zo leverde de fabriek rubberwalsen voor de grafische en textielindustrie en producten voor laboratoria.

De fabriek ontwikkelde ook andere specialistische onderdelen voor industriële toepassingen, die bijvoorbeeld bestand moesten zijn tegen olie of chemische stoffen. Hiervoor beschikte de fabriek over een research-afdeling met een laboratorium waar een team van ingenieurs voortdurend bezig was met het ontwikkelen en beproeven van nieuwe samenstellingen.

Een greep uit de medische rubberproducten

In totaal kon de fabriek zo’n 6000 verschillende artikelen leveren, waarvan er zo’n 350 voortdurend in productie waren. Een uitgebreide groep vertegenwoordigers bracht dit onder de aandacht van (mogelijke) klanten in binnen- en buitenland. Zo’n 25% van de productie werd uitgevoerd naar West-Europa en landen als Amerika, Japan, Vietnamen en Pakistan.

In 1964 werd nog een mijlpaal gehaald. Eind maart verliet de 2,5 miljoenste ‘gouden plaat’ de fabriek. De Rubberfabriek perste namelijk ook de rubberen ‘matjes’ voor platenspelers waarop de grammofoonplaten lagen tijdens het afspelen. De veelal in vrolijke kleuren uitgevoerde matjes voorkwamen dat de platen zouden slippen of beschadigd raakten.

Bloeiend verenigingsleven
Bedrijven van deze omvang leidden vaak tot sociale binding, en ook de Rubberfabriek kende diverse verenigingen. Dit jaar bestond de ‘Toneelvereniging Rudek’ tien jaar en vierde dat onder meer met een opvoering voor de zustervereniging ‘Ontspanningsvereniging Helvoet’. Die avond in Zaal Hazelbag op zaterdag 14 maart 1964 was een van de geslaagdste uit de geschiedenis van beide verenigingen. De opvoering van Maaike demonstreerde wat ‘een amateurgezelschap met serieus werken en goed op elkaar inspelen presteren kan’. Zoals gebruikelijk werd de avond besloten met een bal na.

Jubileum
Op vrijdag 16 en zaterdag 17 oktober vonden de feestelijkheden plaats. Vrijdagmiddag kreeg al het personeel vrij (en ontvingen ze een extraatje in het loonzakje). In het café-restaurant Lommerrijk in Hillegersberg hield de directie die middag van drie tot vijf een receptie. Tijdens die gelegenheid werd ook de brochure ‘Helvoet, Precisie in Rubber’ gepresenteerd, een boekje waarin de wondere wereld van het rubber en de verwerking ervan werd toegelicht.

De werknemers vertrokken tussen half vijf en vijf uur vanaf verschillende plekken in Hellevoetsluis eveneens naar Hillegersberg. In totaal zeventien bussen brachten het personeel met echtgenoten en verloofden naar Lommerrijk, waar hen een diner en aansluitende feestavond werd aangeboden. In totaal 700 personen kregen gerookte paling, asperges en andere gerechten voorgeschoteld. Tussendoor hield directeur Dekker een korte toespraak waarin hij de geschiedenis van de Rubberfabriek toelichtte en zijn personeel bedankte voor de inzet. Een werknemer van het eerste uur, A. v/d Bie, sprak namens het personeel en bood de directie een uniek kunstwerk aan, een plastiek van kristal. De echtgenotes van beide directeuren ontvingen beiden een kristallen vaas.

De rest van de avond werd gevuld door een keur van bekende artiesten: het Cocktail Trio, de Chico’s, Rob de Nijs en de Lords traden op en tijdens het bal zorgden Rita Corita en het Radio Ballroom orkest voor een leuke en afwisselende avond. Om klokslag twaalf marcheerde tot ieders verrassing de Muziekvereniging Sempre Crescendo de zaal binnen. De aangekondigde vertrektijd van half drie werd behoorlijk overschreden en pas bij het ochtendgloren werden de feestgangers door de bussen thuis afgeleverd.

Op zaterdagavond bood de Rubberfabriek aan de bevolking van Hellevoetsluis en omringende gemeenten een vuurwerkshow aan. De directie nodigde met nadruk de bejaarden uit de gemeente uit om hierbij aanwezig te zijn. De show vond plaats op het Havenhoofd bij de Deltaschouw en omdat de show een half uur zou duren, werden er bankjes verzorgd. Als de ouderen zich voorafgaand aanmeldden, waren ze van een plaatje verzekerd.

Het suikerzakje van de rubberfabriek