Het Haringvliet was dichtgevroren, zodat het mogelijk was over het ijs langs de sluizen te lopen. Een geplande proef om de sluizen opnieuw te openen om het effect op de natuur, landbouw en waterwinning te bestuderen ten behoeve van een milieu-effectrapportage werd uitgesteld.
De Haringvlietsluizen zouden in de toekomst worden geopend, maar slechts voor een klein stukje, zodat het zoute water niet te ver landinwaarts kon doordringen. Zo werd ook voorkomen dat de stroomsnelheid toenam, waardoor de 8 meter dikke laag vervuild slib losraakte.
Natuurmonumenten pleitte voor het openstellen van de Haringvlietsluizen om het Deltagebied natuurlijker te maken. Het Bestuurlijk Overleg Haringvliet vond echter dat eerst het vervuilde slib van de bodem moest worden verwijderd. Natuurmonumenten vreesde dat het daardoor nog tientallen jaren zou duren voordat de sluizen werden geopend.
Tijdens de renovatie van de Haringvlietsluizen kwam zo’n 400.000 kilo verf en circa 10 miljoen kilo staalgrit vrij en daarvan mocht geen grammetje in het water belanden. De sluisdeuren waren daarom met zeilen ingepakt en alles werd opgevangen en als chemisch afval afgevoerd.
Historische foto’s rond de watersnoodramp en de bouw van de Haringvlietdam. De online expositie vindt plaats in het kader van de Week van de Geschiedenis 2010. Klikt u op de paarse button rechtsboven in het venster ’Voornewiki Fotoalbum’ voor alle foto’s.
